ไหน ๆ ก็มาละ เรามาเปิดร้านขายอาหารกันเถอะ(Mpreg)

นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม 

กรุณาอ่านคำเตือนก่อนเข้ามาอ่านนะคะ

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชาย ชื่อ สถานที่ เหตุการณ์ ประวัติศาสตร์ ประเพณี และวัฒนธรรม อาจไม่มีอยู่จริง ทุกอย่างเกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งล้วน ๆ ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์ การเมือง การปกครองของประเทศใด ไม่ได้เจตนาจะพาดพิงถึงใคร หรือสถาบันใด ไม่ได้เจตนาจะเหยียดใครหรืออะไรทั้งนั้น

สำนวนภาษาในเรื่องนี้จะมีคำปัจจุบันปะปนอยู่ด้วย เนื่องจากนายเอกของเรื่องนั้นเป็นคนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ในปัจจุบันมาก่อน สำนวนภาษาจึงมีคำปััจจุบันปะปนอยู่ด้วยค่อนข้างเยอะ ภาษาอาจจะสับสนไปบ้าง งงไปบ้าง หรือขาดความสมเหตุสมผล อาจมีคำหยาบคาย การกระทำที่ไม่เหมาะสม ขัดต่อจารีตประเพณีและศีลธรรมอันดีงาม ในเนื้อเรื่องอาจมีการฆ่า เลือด และการทรมาน รวมไปถึงการกระทำอันรุนแรง ต่อเด็กและเยาวชน รวมไปถึงสตรี และผู้สูงอายุ

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของไรท์ แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากไม่ชอบกดออกได้เลยค่ะ หากชอบถูกใจ กรุณากดหัวใจ หรือคอมเมนท์เป็นกำลังใจกันได้ ยินดีรับคำติชมในเชิงสร้างสรรค์ รวมไปถึง ถ้าชอบเอาเข้าชั้นได้เลยนะคะ

จะพยายามปรับปรุง แก้ไขให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป รักคนอ่านทุกคน ยินดีรับโดเนทหากรีดเดอร์ท่านใดจะเมตตานักเขียนตาดำ ๆ ขอบคุณค่ะ

(จะมีการติดเหรียญตั้งแต่ตอนที่ 6 เป็นต้นไปค่ะ จะพยายามลงให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างน้อยสัปดาห์ละ 1 ตอนนะคะ)

เตือนอีกครั้ง นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น อย่าหาความสมเหตุสมผลและสาระใด ๆ จากนิยายเรื่องนีี้

................................................................................................................

อดีตนักฆ่าร่างบางผู้มีจิตใจชอบในการทำอาหารและฝันว่าสักวันตนเองจะได้เปิดร้านอาหารแบบคาเฟ่สักร้าน แต่เขากลับทำอย่างนั้นในโลกที่เขาอยู่ไม่ได้เพราะเขาต้องตายเสียก่อนจะจากการโดนคนรักวางยาพิษ เพื่อแย่งตำแหน่งหัวหน้าแก๊ง เขาตายแล้ววิญญาณถูกดึงเข้าไปอยู่ในร่างของคนอื่นในอีกมิติหนึ่ง ที่เป็นโลกที่ต่างกันลิบลับ ในโลกนี้เหมือนจะมีแค่ทวีปเดียว และร่างที่เขาเข้ามาอยู่นี้คือเกอน้อยคนหนึ่งที่สุดแสนจะอาภัพนักหนา น่าสงสารแต่เหนือสิ่งอื่นใด คือ ความอดยาก และหิวโหย ที่กำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ เขาจะทำอย่างไรให้มีชีีวิตรอดได้ละ ถ้ายังคงไร้ซึ่งเงินทองที่จะใช้ซื้ออาหาร บ้านก็ไม่มี ร่างกายก็ผ่ายผอมเหลือเกิน ก็ในเมื่ออาหารมันคือสิ่งสำคัญสำหรับสิ่งมีชีวิต ลี่อิงคนนี้จะทำอย่างไรละ

เซียวลี่อิง คือนามของเกอน้อยคนนี้ ในเมื่อเราเข้ามาอยู่แทนคุณแล้ว เราจะทำให้ร่างนี้มีความสุขที่สุด ความรู้ความสามารถที่ติดตัวมา เราจะเอามาช่วยเหลือตัวเอง และถ้ามีโอกาสเราก็จะช่วยคนที่เหมือน ๆ กับเรา เราจะใช้ชีวิตที่เหลือแทนคุณเองนะ เซียวลี่อิง